-Recensie
Titel: Falco en de gestolen Stympha'sAuteur: Nienke Pool
Uitgave: september 2016
Uitgeverij: Godijn Publishers
Gelezen voor: Leesclub Hebban
Doelgroep: 12+
Waardering: 4 sterren
Lieve lezers,
Dit mooie boek is een Fantasy, voor kids. Dat is natuurlijk superleuk, maar waar gaat het verhaal over?
{“Vogelmensen zijn eenvoudig en eerlijk, ze offeren zich op
voor hun vrienden”}
Falco en zijn Tycho zijn 16 jaar en al heel lang bevriend. Ze behoren bij het Vogelvolk, ( soms ook wel moerasvolk genoemd) waarbij iedereen zijn eigen vogel heeft, die Stympha heet. Dit zijn heel bijzondere vogels, ook wel moordvogels genoemd. Na de Melt Down, de grote ramp met de kernreactor een jaar geleden, is er chaos ontstaan in het land en geldt het recht van de sterkste in het land dat Concordia heet. De alkeiden hielden het land daarna in hun greep, en deden bedreigingen waar nodig. Om het volk angstig te maken. Zij trekken rovend door het land en stelen de dierbare Stympha’s van het Vogelvolk.
{"Een Stympha, dat is toch een moordvogel met ijzeren
klauwen en
een vlijmscherpe snavel waarmee hij je ogen uitkrast?
{ “Canard denkt: “Kon hij de president wel vertrouwen”.}
De president vertrekt en Falco krijgt een standje voor zijn gedrag. Om het weer goed te maken, gaat hij met Tycho op reis. Tijdens zijn zoektocht naar de vogels beleeft Falco spannende avonturen en ontmoet hij nieuwe vrienden. Zo ontmoet hij prinses en prinsessen, bijzondere bomen in een bos ( “het lijkt wel of het bos beweegt”), heilige wezens die Malakken heten en moet hij ook oppassen niet opgepakt te worden door de nare Alkeiden. Om zo niet zelf in de gevangenis te belanden.
Mijn mening: mooi debuut & prachtige vertelkunst
De schrijfster Nienke Pool heeft hiermee een prachtig YA-verhaal neergezet. Van het type High-Fantasy. Ze neemt de lezer mee in een vlot geschreven en met veel energie en vol spanning geschreven avontuur en vertelt over Falco en zijn Queeste. De basis van het boek is de oude mythe van Herakles en zijn gevecht tegen de Stymphalische Moordvogels uit de Moerassen van het Oosten. Het is een boek vol avonturen beleven, over goed tegen kwaad. Het is het recht van de sterkste, maar het goede heeft toch de boventoon en overwint.
{ “Een merkwaardig volkje zijn jullie. Moedig en
betrouwbaar”.}
Falco en de gestolen Stympha’s is een verhaal over vriendschap, moed en het ontdekken van nieuwe werelden. Tijdens het lezen proef je de liefde van sage’s en vertellingen van de schrijfster. Want het verhaal is licht gebaseerd op de sage van Herakles, maar vervolgens komt de Sage van de eekhoorn en de slang voorbij, de sage van de witte leeuw en de sage van het houten hart.
Daar ben ik even ingedoken om dit beter te snappen. En hier aanvullend een stukje over geplaatst, onderaan deze recensie.
En ik vond het verhaal werkelijk prachtig. Het begon al bij het zien van het kaft, kleurrijk. Een mooi voorwoord en een snelle energieke schrijfstijl in hoofdstuk 1. Superfijn dat er een kaartje is bijgestoken, om even te zien, waar we zitten in het verhaal. Het is zeker geen zoetsappig fantasy-sprookje, want het Alkeidenvolk heeft er totaal geen moeite mee, om iemand met de taser neer te halen. Het is daarom ook wel een moordlustig verhaal: de moordvogels, het dreigende Alkeidenvolk en het bewegende bos. Maar met de komst van de heilige Mallakken is het weer op evenwicht. Een groen soort Zen-achtig wezen geeft er een mooie draai aan en helpt Falco.
Het is een prachtboek, geschreven voor youngsters 13+,maar jong en oud zal hier zeker van genieten. Voor een ieder die houd van spanning, sensatie en snelle acties, fantasy en toch ook iets van het “nu”…( kerncentrales, smeltende ijstoppen, veranderende wereld, geweld en macht.)..die houdt van even wegdromen over mooie vogels.. die als je even niet oplet.. je ergste vijand zijn ogen snel doen laten verdwijnen. Als je daarvan allemaal van houdt, dan is dit je boek!
De elementen:
De cover laat prachtige kleurrijke vogels zien, wel in hun rustige stemming begrijp ik nu, want wordt de stemming grimmiger, dan veranderen zij in nare moordvogels, die zomaar je ogen uitsteken om snel op te eten. De titel is simpel, maar duidelijk en geeft een korte weergave van het spannende boek, met wel 400 bladzijde.
Het verhaal wordt vanuit meerdere perspectieven geschreven. Vanuit de 3e persoon, dan weer van uit “ik”. Het verhaal wordt afgewisseld met lange dialoogstukken en wordt vlot verteld. Je moet er wel goed bijblijven, want even het boek naast je neerleggen is er niet bij.
Door middel van verhalen uit het verleden wordt duidelijk wat er gebeurde met het land tijdens de brand in het Witte Huis en wat er daarna gebeurde met het land. Vervolgens lezen we wat zich afspeelde een jaar geleden, toen de kerncentraleramp ( Melt Down) zich voltrok. Het was een nare periode die zich afspeelde voor het Vogelvolk.
Een van de belangrijkste elementen vind ik de vertellingen van de diverse sage’s. Het geeft het boek net dat extraatje waar het om vraagt.
De thema’s uit dit boek : Vriendschap & vertrouwen lopen als een rode draad door het boek. Falco en Tycho moeten elkaar vertrouwen, zeker gezien de zoektocht ..en sommige personen die ze tegenkomen, moeten ze ook vertrouwen. Alleen is de vraag dan “zijn ze wel te vertrouwen”. Want samen moeten ze er uit zien te komen.. om acties op touw te zetten.. en zo de vogels en het land te bevrijden.
> Verder nog: vriendschap en liefde, zelfs liefde voor de vogels, macht en onderdrukking spelen een rol in het boek. Tenslotte ook onrecht en frustratie.. lees ik eruit...daardoor gaat Falco achter de gestolen vogels aan
De hoofdpersonen/ personages worden goed uitgewerkt, alleen qua emotie is het (soms) wat vlakjes. Hoofdpersonen Falco en vriend Tycho ontwikkelen zich goed. Als vrienden van het Moerasvolk, gaan zij op zoek naar de in beslag genomen moordvogels. Falco leert van zijn vriend Tycho, eerst na te denken, voordat je in actie komt. Door schade en schande wordt men wijs is de spreuk, en dat geldt zeker voor Falco. Hij is een dynamische energieke hoofdpersoon, zoon van Canard de Wijze, en is een doorzetter pur sang. Alleen het “wijze” en het “inzicht” krijgt Falco wat later mee. Tycho legt zich nu al bijna neer in de rol van “knecht” van Falco, die ooit zijn vader zal opvolgen als leider van het volk. Falco zegt dan “nee, zo bedoelde ik het niet, je bent mijn vriend”.
Ze ontwikkelen zich tot echte vrienden, vrienden die je kan vertrouwen door dik en dun.
Schrijfster Nienke Pool ( geboren in 1968) is een geboren Drentse. Ze studeert tot tweemaal toe geschiedenis en begint drie jaar geleden met het schrijven van korte verhalen, die in verschillende jaarboeken, verhalenbundels en literaire magazines in België, VS en in Polen te lezen zijn. Haar verhaal over het Oude Egypte, ‘En met de regen kwam de wind’, wordt in 2015 een Vlaams Filmpje en is daarmee op alle basisscholen in Vlaanderen te lezen. Onlangs zet ze haar eindscriptie over de Martelaressen van de Vroegchristelijke kerk om in Fantastisch proza.
Nienke Pool begon met schrijven nadat zij op 10 cm hoge hakken weinig flatteus een trap af gleed. Zittend op een stoel liet ze haar fantasie de vrije loop. Sindsdien zijn er ruim zestig van haar korte verhalen, columns en artikelen geplaatst in verhalenbundels, literaire magazines en jaarboeken. Haar korte verhalen wonnen verschillende prijzen en hebben hun weg naar België, Polen en de VS gevonden.
Wat zijn Stympha’s?
Als aanvullend stuk, wil ik graag ingaan op deze Stympha-vogels. Want de materie maakte me wel nieuwsgierig. Bij deze!De stympha’s / stymphaliden zijn een mythologisch fabelras. Ze lijken qua grootte en vorm op kraanvogels, maar het zijn mensenetende monsters met een koperen bek en klauwen. Ze kunnen pantsers doorboren en hun koperen veren afschieten als pijlen.
Deze vogels zijn genoemd naar de donkere moerassen van Stymphalus in Arcadië, waar ze ooit geleefd zouden hebben. Ze terroriseerden boerderijen en dorpen, doodden mensen en dieren en vergiftigden het land met hun uitwerpselen. In de tempel in Stymphalus vindt men nog afbeeldingen van de vogels.
Het was één van Hercules' taken om het land van de stymphaliden te bevrijden. De hydra van Lerna en andere monsters had hij al gedood, maar hij had niet genoeg pijlen over voor al deze vogels. Toen kwam de godin Athene tot hem en gaf hem een paar bronzen ratels. Hij beklom de hoogste piek boven het moeras en schudde de ratels. De zwerm stymphaliden stoof de lucht in en keerde nooit terug.
Enkele stymphaliden vlogen naar het eiland van de oorlogsgod Ares, waar Jason en de Argonauten hen troffen op hun zoektocht naar het Gulden Vlies. Ze sloegen met hun zwaarden op hun schilden om de vogels te verjagen, die hun koperen pijlen op de mannen afvuurden.
Andere verjaagde stymphaliden vlogen naar de Arabische woestijn, waar ze nog zouden leven.
(Bron: Wikipedia).
Waardering
Het boek krijgt van mij 4 sterren.. met een plusje!
Want echt genoten, het is een echte aanrader.
Originaliteit: 5
Verhaallijn: 4
Plot: 4
Leesvreugde: 4
Einde:4
