De donderwolk van grote beer - Roos Hanemaaijer & Esther van der Ham

 Recensie

Titel: De donderwolk van grote beer
Auteur: Roos Hanemaijer
Illustraties van: Esther van der Ham
Genre: Jeugd
Uitgeverij: Droomvallei
Uitgave: Mei 2023

De auteur Roos Hanemaaijer is mij bekend van haar roman "Geen weg meer terug". Een verhaal over een vrouw waarbij alles perfect moet en zij later begrijpt dat dit niet altijd kan. Een boek uit 2020 met een boodschap. Nu in 2023 volgt er opnieuw een boek met een boodschap, maar dan voor kinderen. Voor kinderen zijn sommige dingen nog moeilijk te begrijpen. Door het onderwerp klein en kort te houden kan je het toch uitleggen aan kinderen. De donderwolk van grote beer gaat over depressie. Dat is best een moeilijk woord en ook een lastig thema. 

In een huisje aan de rand van een bos wonen grote beer, kleine beer en kroelie. Zij doen alles samen. Samen voor altijd. 

Het verhaal

Grote beer, kleine beer en kroelie wonen samen in 1 huis en hebben het erg naar de zin. Op een dag blijft grote beer liever in zijn bed. Hij is somber en ook verdrietig. Het is best heftig zodat de dokter moet komen. De dokter kijkt eens goed en vertelt dat hij grote beer niet zelf kan betermaken. Grote beer moet een tijdje naar een huis voor zieke beren. Dat is de plek om hem beter te maken. Kroelie en kleine beer missen hem erg. Ze zijn best verdrietig. De dokter gaat langs en biedt hulp. Hij vraagt of de buurvrouw bij het tweetal langs kan gaan. Zo kunnen ze weer lachen en pret maken. Met een verrassing bezoeken ze grote beer. Grote beer blijft altijd hun "grote beer". Voor altijd. 

Mijn leeservaring

Roos Hanemaaijer heeft hiermee een mooi boekje geschreven over een zeer ingewikkeld onderwerp, namelijk depressie. Het boek is samengesteld met de hulp van een speltherapeut. Door symbolen te kiezen is het makkelijker om aan kinderen dingen uit te leggen die moeilijk zijn. Kinderen kunnen in paniek raken en/of ook dingen niet goed uitspreken. Het is dan fijn om een hulpje aan te bieden, zodat dit mogelijk wel lukt. Het boek geeft jonge kinderen een prettige manier om over moeilijke dingen te praten.  

In eenvoudige en makkelijke taal heeft de auteur een zeer leuk verhaal neergezet over drie vrolijke vrienden. Een vwrhaal met een boodschap. Op elke tweede pagina staan kleurrijke tekeningen van de beren, kroelie, de bomen en nog veel meer. De tekeningen zijn best simpel gehouden, waardoor het voor de kleinere kinderen begrijpelijk is. Voor de oudere basisschool-kinderen bieden de tekeningen mogelijk weinig spanning. 

De auteur Roos Hanemaaijer laat de lezers niet zomaar los als het verhaal is afgelopen. Er is dan nog een soort van toegift met tips & trucs voor de ouders en/of volwassen lezer. Een soort van stappenplan geeft de oudere lezer houvast en dat is heel mooi gedaan. 

Het allerbelangrijkste is dat kinderen zich gesteund & geliefd voelen. 

Waardering 4 dikke sterren voor dit superleuke boek voor jonge kinderen. Het is belangrijk dat er zulke boeken bestaan in deze wereld, met of zonder donderwolken.

Groetjes, Annette
Birdy's Kids 

 

Alan Gratz -De laatste granaat

 Recensie

Titel: De laatste granaat

Auteur: Alan Gratz

Uitgeverij: Kluitman

Genre: jeugd 10-12 jaar

Uitgave: Januari 2023

Met dank aan uitgeverij Kluitman en boekhandel van Atten, voor dit recensie/lees-exemplaar.

Het komt niet veel voor dat ik oorlogsboeken lees. Nu was daar dit mooie jeugdboek van Alan Gratz. Ik zag het al veel voorbijkomen op facebook. De cover is al indrukwekkend. Kijk mee naar wat ik er van vindt!

De slag om Okinawa

1945, Okinawa, Japan. Hideki is veertien jaar en moet – net als zijn klasgenoten – meevechten in het Japanse leger. Hij krijgt twee granaten: één om zo veel mogelijk Amerikaanse soldaten mee te doden en één om daarna zichzelf mee te doden.

Ray is net begonnen bij de Amerikaanse marine en wordt naar Okinawa gestuurd. Ray weet niet wat hij moet verwachten, het enige wat hij wel weet is dat hij niet net zo’n monster wil worden als zijn vader.

Omringd door vijanden en explosies vinden de twee jongens elkaar. Deze ontmoeting en de keuzes die ze daarna maken, zal beide jongens voorgoed veranderen.

Van de schrijver van De jongen die tien concentratiekampen overleefde komt wederom een intens en pakkend oorlogsverhaal.

Mijn eerste kennismaking

Dit boek is de eerste kennismaking met deze auteur. Al eerder zag ik zijn boeken in de boekwinkel  maar het oorlogsthema weerhield mij ervan om deze te gaan lezen. 

De cover en ook binnenkant van het boek zijn heel goed uitgewerkt. Naast de mooie cover in rode tinten is er aan de binnenkant ook een kaart zichtbaar van het eiland. Gezien er twee verhaallijnen zijn worden de hoofdstukken afgewisseld en dat wordt heel goed aangeduid. Het lettertype is zeer prettig en Alan Gratz gebruikt een mooie zinsopbouw en de fijne schrijfstijl zorgt er voor dat je direct in het verhaal zit. 

Twee bijzondere personages

Er zijn twee hoofdkarakters: de Amerikaanse jongen Ray en de Japanse jongen Hideki. In feite vechten ze tegen elkaar; Ray ( 18 jaar) komt met zijn peleton aan op het eiland, voor de aanval. Zijn eerste missie. Terwijl Hideki ( 14 jaar) nog maar recent is aangesteld om samen met zijn teamgenoten het eiland te verdedigen. 

Zeer levensecht

Beide staan voor een belangrijke missie, beide hebben dit niet eerder zo meegemaakt. Dit is bijna voelbaar als je in het boek hierover leest, het komt allemaal zeer levensecht over.

Met name door de grote uitdaging van Ray en ook Hideki, moeten zij hun angsten opzij zetten. Er is ook weinig tijd  om hiermee bezig te zijn. Wat opvalt is de ontwikkeling die Hideki doormaakt. Hij toont veel moed en kracht. Dat is in begin nog niet, maar naarmate het verhaal vordert zie je dit groeien.

Zielen die elkaar kruisen

De laatste granaat gaat over uidagingen, een zware strijd, kameraadschap en over zielen die elkaar kruisen. Gedurende het verhaal komen de cultuurverschillen van beide jongens boven water, alsook sommige tradities. Dat geeft meer diepgang en is ook interessant om te lezen.

Het is een zeer meeslepend en indrukwekkend jeugdverhaal voor 10 -12 jarigen.  

Groetjes,

Annette Overvoorde